هر شب که مي خوابم
مي گويم
صبح که آمدي با شاخه اي گل سرخ
وانمود مي کنم
هيچ دلتنگ نبودم
صبح که بيدار مي شوم
مي گويم
شب، با چمداني بزرگ مي آيد
و ديگر
نمي رود

هر جا  چراغی روشنه

از ترس تنها بودنه

ای ترس تنهایی من

اینجا چراغی روشنه

اینجا یکی از حس شب احساس وحشت میکنه

طعم لبخند هايم اين روزها
  شيرين نيست.
من 
 شور ميخندم

 و...
وسط اين خنده هاي شور،
 هِي تلخ بغض ميكنم.
كاش اين حس ِ لعنتي به تو نبود.
چون ...

سلام به دوستای خوبم کسانی که به وبلاگم سرزدن کمکم کردن با نظرات خوبشون راهنمایم کردن ؛ این اخرین پستی هست که میذارم اینقد زندگیم درهم و برهم شده که نمیتونم به وبلاگ برسم یعنی علی رغم میل باطنیم مجبورم برای مدتی وبلاگم را بذارم کنار فقط خواستم از دوستانی که سرمیزنن و نظر میذارن تشکر کنم . انشالله زود مشکلاتم حل میشه دانشگاه هم تموم میشه باز با انرژی برمیگردم .

واسم دعا کنید بچه ها

بدرود (البته موقتا ها)

همــــــــــــه مــرا با خنده هایم میشناسند

امــــــــــــــا

بالشت بیچاره ام با گریـــــــــــــــه های بیــــــــــصدا

من من نه عاشق بودم  

و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من

 من خودم بودم و يک حس غريب

 که به صد عشق و هوس می ارزيد

من خودم بودم و دستی که صداقت ميکاشت

گر چه در حسرت گندم پوسيد

من خودم بودم و هر پنجره ای

که به سرسبزترين نقطه ی بودن وا بود

و خدا ميداند بی کسی از ته دلبستگی ام پيدا بود

من نه عاشق بودم

و نه دلداده به گيسوی بلند

و نه آلوده به افکار پليد

من به دنبال نگاهی بودم

که مرا از پس ديوانگی ام ميفهميد

روزگاريست غريب

من چه خوشبين بودم

همه اش رويا بود

و خدا می داند

سادگی از ته دلبستگی ام پيدا بود

                                                 فلک آخرسرت آوردکه حقت این است

کاش زندگی ادما مثل فیلم بود؛ وقتایی که خسته میشدی میتونستی با یه دکمه دوباره برش گردونی عقب- به قسمتای قشنگش جاهای دوست داشتنیش به روزای شاد و بی دغدغه ی کودکی . کاش میشد دوباره بچه شم برگردم به روزایی که بزرگترین دغدغم این بود که من بیشتر خوراکی خوردم یا داداشم وقتایی که تنها غمم خراب شدن موهای عروسکم بود. هییییییی یادش بخیر

اینو صرفا جهت اطلاع بعضی ها میگم که بعدا فراموششون نشه اخه میدونید که پیشگیری بهتره. 

عشق های ممنوع عشق های واقعی اند ...

چون هیچ اجباری به حفظ رابطه نیست و فقط بخاطرعلاقست ... 

اگه کسی رو دارید که با وجود تمام مشکلات ریسک می کنه 

 

پس اين ها همه اسمش زندگي است

هیچ گاه به خاطر هیچکس از ارزش هایتــ دستــ نکش !

چون اگر روزی آن فرد از تو دستــ بکشد ،

تو می مانی و یکـــ ” من ” بی ارزش

ﻣـﻴﺮم از ﺷﻬﺮ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻛﻮﻟﻪ ﺑﺎر از ﺧﺎﻃﺮه

‫دل ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪه ﭘﻴﺸﺖ ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺎﻫﺎم ﻣﺴﺎﻓﺮه

‫ﻣﻴـﮕﺬره ﻫـﻤﺮاه ﺟـﺎده ﻳﺎد ﺗﻮ از ﺗﻮ ﺧﻴﺎﻟﻢ

‫ﺗﻮي راه درﻳﻎ از اﺑﺮي ﻛﻪ ﺑﺒﺎره واﺳﻪ ﺣﺎﻟﻢ

‫ﺗﻮي ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪي اﻳﻦ ﺷﻬﺮ دارم از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻳﺎدي

‫ﻣـﻲﺳـﻮزوﻧـﻪ ﻣـﻨﻮ ﻳـﺎدِ دﻟـﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻣﻦ ﻧﺪادي

‫راه ﻣﻴـﺎﻓﺘﻢ ﺑﻲ ﻫﺪف، ﻣـﻘﺼﺪ راﻫـﻮ ﻧﻤﻲدوﻧﻢ

‫ﻛﺎش ﻣﻴﺸﺪ آروم ﺑﮕﻴﺮم وﻟﻲ اﻓﺴﻮس ﻧﻤﻲﺗﻮﻧﻢ

‫ﻛﻮ ﻳﻪ ﻗﺎﺻﺪك ﺗﻮ ﺟﺎده ﻛﻪ ﺑﺸﻪ ﻫـﻤﺴﻔﺮ ﻣﻦ

‫ﻣﻦ ﻳﻪ ﻗﺼﻪام ﻛﻪ ﺟﺪاﻳﻲ ﺷﺪه ﻓﺼﻞ آﺧﺮ ﻣﻦ

‫ﺗﻮي ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪي اﻳﻦ ﺷﻬﺮ دارم از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻳﺎدي

‫ﻣـﻲﺳـﻮزوﻧـﻪ ﻣـﻨﻮ ﻳـﺎدِ دﻟـﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻣﻦ ﻧﺪادي

‫ 

ﻣﻴﺮم و ﮔﻢ ﻣﻴﺸﻢ آﺧﺮ ﺗﻮ ﻏﺮوبِ دﺷﺖ ﻏﺮﺑﺖ

‫ﻧـﻤـﻲﺗـﻮﻧـﻢ ﻛـﻪ ﺑـﻤﻮﻧﻢ ﺗﻮي ﺷﻬﺮ ﺑﻲ ﻣﺤﺒﺖ

عاشقانه با من باش

 عشق فقط کنار هم بودن نیست 

عشق فقط حرف عاشقانه نیست

عشق فقط ظاهر نیست

عاشق که باشی  

حتی اگر نباشم 

تو عاشقانه با منی  

عشق یعنی  

من و تو …

تو کجایی سهراب؟؟؟

خانه ی دوست فرو ریخت سرم!!

آرزویم را دستی دزدید.....

مانده ام عشق کجا مدفون شد؟؟همه را سوزاندن؟؟

گله دارم سهراب.....

دل من سخت گرفته است بگو...

هوس آدمها تا کجا قلب را میکوبد؟؟

تا کجا باید رفت تا ز چشمان سیاه مخفی شد؟؟

دوست دارم بروم این همه خاطره را از دل من بردارید.....

عشق را جای خودش بگذارید.....

بگذارید به این خوش باشم.....

مینویـــــــــــــــــسم خاطرات با اشــــــک و اه

در شبی تاریــــــک و غمگیـــــــــــن و سیـــــــــاه

مینویــــــــــــــــــــــــــسم خاطرات از روی درد

تا بدانی دوریــــــــــــــــــت با من چه کـــــــــــــــــــــرد

شعر قشنیگه پیشنهاد میدم برید ادامه ی مطلب کامل بخونیدش .

من به آمار زمین مشکوکم تو چطــــــــــور ؟

اگر این سطح پر از آدمهاســـــــــــــــــــــت پس چرا این همه دلها تنهاســـــــــــــــت ؟

بیخودی می گویند هیچ کس تنها نیست چه کسی تنهانیست ؟

همه از هم دورند همه در جمع ولی تنهاینـــــــــــــــــــــــــــــد

من که در تردیدم تو چطور ؟

نکند هیچکسی اینجا نیســـــــــــــــــــــــــت

نکند هیچکسی اینجا نیســــــــــــــــــــت

من به آمار زمین مشکوکــــــــــــــــــــم

چه کسی گفته که این سطح پر از آدمهاست ؟

من تنهایم هیچکس اینجا نیست

گفت : اگر اشک به دادم نرسد می شکنم

اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم

بر لب کلبه ی محصور وجود

من در این خلوت خاموش سکوت

اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم

اگر از هجر تو آهی نکشم اندر این تنهایی

به خدا می شکنم به خدا می شکنم

من به آمار زمین شک دارم

چه کسی گفته که این سطح پر از آدمهاست ؟

سهراب سپهری

گاهــی کسـی رو دوســت داری ، نمی فهمـــــــــــد ...

گاهــی کسـی تو را دوست دارد ، نمی فهمـــــــــی ...

گاهی هر دو هم را دوست دارید ، نمی فهمنــــــــد

دلبری دارم که در دل بیقراری میکند

میکُشد هر روز جان و راز داری میکند

نیست بیجا کانکه خورشید ازپیِ دیداراوست

گرکه با شمعی چو من ناسازگاری میکند

تا نگارم را کند دور از گزند ِ روزگار

ماه شبها روی بامش پاسداری میکند

گرنهد گامی به صحرا ، تا ببوسد پای یار

چشمه از خاک ِبیابان خویش جاری میکند

ابر باران نیست آنچه میچکانَد کاین رغیب

در هوای لمس ِ یارم گریه زاری میکند

در نسیمی تا گُلم دستی به گیسو میبرَد

چشم ِ جان خاکِ جهانرا آبیاری میکند

بازی زلف تو امشب به سر شانه ز چیست؟

خانه بر هم زدن این دل دیوانه ز چیست؟

گر نه آشفتگی این دل مسکین طلبی

الفت زلف پریشان تو با شانه ز چیست؟

هرکسی از لب لعلت سخنی میگوید

چون ندیده ست کسی اینهمه افسانه ز چیست؟

حالت سوخته را سوخته دل داند و بس

شمع دانست که جان دادن پروانه ز چیست

دوش در میکده حسرت زده میگردیدم

پیر پرسید که این گریه ی مستانه ز چیست؟

گفتم: از هست در این خانه کسی روی نمای

ور کسی نیست بنا کردن این خانه ز چیست؟

گفت: جامی ز می ناب به "توحید" بده

تا بداند که نهان ماندن جانانه ز چیست

 ((توحی شیرازی))

ای شب از رویای تو رنگین شده

سینه از عطر توام سنگین شده

ای به روی چشم من گسترده خویش

شادیم بخشیده از اندوه بیش

همچو بارانی که شوید جسم خاک

هستیم زآلودگی ها کرده پاک

ای تپش های تن سوزان من

آتشی در سایهء مژگان من

ای ز گندمزارها سرشارتر

ای ز زرین شاخه ها پر بارتر

ای در بگشوده بر خورشیدها

در هجوم ظلمت تردیدها

با توام دیگر ز دردی بیم نیست

هست اگر، جز درد خوشبختیم نیست 

ای دل تنگ من و این بار نور؟

هایهوی زندگی در قعر گور؟

ای دو چشمانت چمنزاران من

داغ چشمت خورده بر چشمان من

پیش از اینت گر که در خود داشتم

هرکسی را تو نمی انگاشتم

درد تاریکیست درد خواستن

رفتن و بیهوده خود را کاستن

دلها سرد و جان پر دردو

جهان زگرمی افتاده

سری نمانده آزاده

نی زن بی نی

ساقی بی می

شراب و شعر و آهنگی

نمی زند به دل چنگی

صفای چشم ساری

نمانده در بهاری

نشاط روز و شب رفته

ز چهره ها طرب رفته

به کار باده نوشان

نمانده اعتباری...

بدجووووووووووور دلم گرفته

این روزا نمیدونم چی بگم ... از تلخ بودن لحظه ها... از سختیه زندگی وقتی که کمرت رو خم میکنه ... لحظه هایی که اصلا نمیدونی چی باید بگی  بایدچیکار کنی... وقتی که به ته خط رسیدی جای که میگی  خدایاااااااا دیگه... هییییییییی بیخیال .

این شعر شده دقیقا وصف حال من _ در بهار زندگی احساس پیری میکنم.....

  در بهار زندگی احساس پیری می کنم

با همه آزادگی فکر اسیری می کنم

بس که بد دیدم ز یاران به ظاهرخوب خود

بعد از این بر کودک دل سخت گیری می کنم

در به رویم بسته ام از این و از آن خسته ام

من به جمع آشیان پاشیدگان پیوسته ام

ای خدای آسمان بهتر تو میدانی که من

بارها در راه او تا پای جان بنشسته ام

شمع بودن ذره ذره آب گشتن تا به کی؟؟؟

راه پر خاشاک را آرام رفتن تا به کی...

 ....